Historia Wiki
Advertisement

Abdülhamid I (ur. 1725, zm. 1789) – 27. sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanów, rządzący w latach 1774-1789. Był synem sułtana Ahmeda III i Rabiâ Sultan. Ojciec sułtanów: Mustafy IV i Mahmuda II.

Biografia[]

Abdülhamid I urodził się w 1725 roku jako młodszy syn sułtana Ahmeda III. Większość swojego życia spędził w komfortowym więzieniu. Od swojej matki - Rabii, zdobywał doświadczenie.

Po śmierci Mustafy III w 1774 roku, Abdulhamid zasiadł na tronie (w wieku 49 lat). W momencie objęcia tronu, skarbiec państwa świecił pustkami. Sułtan nie był w stanie zapłacić Janczarom corocznej premii.

Za panowania sułtana Mustafy III, Imperium prowadziło wojnę z Rosją. Abdulhamid I musiał ją dokończyć, jednak wojna została przegrana przez Osmanów. Zakończyła się ona Traktatem w Küczük Kajnardży, na mocy, którego:

  • Imperium Osmańskie oddaje Rosji Jedysan.
  • Imperium Osmańskie straciło zwierzchnictwo nad Chanat Krymski
  • Krym stał się protektorem Rosji
  • Bukowina staje się częścią Austria.


W 1782 roku podczas pożaru w Konstantynopolu, sułtan zorganizował brygadę przeciwpożarową.

Zreformował odziały Janczarów oraz flotę wojenną.

Sułtan nie mógł się pogodzić z utratą Krymu. W 1787 roku wypowiedział nową wojnę przeciwko Rosji. Rosja wraz z pomocą Austrii zdołały pokonać Imperium Osmańskie. Rosjanie zdobyli miasto Oczaków, którego cała ludność została zmasakrowana przez Rosjan.

Po wydarzeniach w mieście Oczaków, Abdulhamid I zapadł na poważną chorobę. Zmarł w 1789 roku (w wieku 64 lat), po 15-letnim panowaniu.

Advertisement