Adalbert Lontschar (ur. 10 września 1885 roku w Marburgu an der Drau, zm. 27 stycznia 1947 roku w Belgradzie) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał major Wehrmachtu. Zbrodniarz wojenny.
Biografia[]
Adalbert Lontschar urodził się 10 września 1885 roku w Marburgu an der Drau. W 1905 roku rozpoczął służbę wojskową. Podczas I wojny światowej służył w 24. Pułku Piechoty Armii Austro-Węgier. W 1915 roku otrzymał awans na kapitana. Po wojnie kontynuował służbę w Volkswehrze, a w 1921 roku został awansowany na majora. Od 1937 roku dowodził Tyrolskim Pułkiem Jegrów. Po anschlussie Austrii, został przyjęty do Wehrmachtu. W 1939 roku, jako pułkownik objął dowództwo nad 53. Pułkiem Piechoty w 14. Dywizji Piechoty gen. Petera Weyera.
Na jego czele brał udział w kampanii polskiej. Walczył w bitwie pod Pszczyną, bitwie o Bożą Górę, bitwie o Żory i bitwie pod Piotrkowem Trybunalskim. W kwietniu 1941 roku objął dowództwo nad nowotworzonym 724. Pułkiem Piechoty w 704. Dywizji Piechoty gen. Heinricha Borowskiego, która stacjonowała w Serbii. W lipcu 1941 roku otrzymał awans na generała majora. 18 lipca jugosłowiańscy partyzanci przeprowadzili na niego zamach, ale wyszedł z niego bez szwanku. Ciężko ranny został jego adiutant. W lutym 1942 roku objął dowództwo nad Polowym Dowództwem nr 599, a w 1944 roku zakończył służbę wojskową. W 1945 roku został wzięty do niewoli w Jugosławii i za zbrodnie wojenne został skazany na karę śmierci.
Wyrok wykonano przez powieszenie 27 stycznia 1947 roku w Belgradzie.