Adam Bogoria-Zakrzewski (ur. 25 lutego 1892 roku w Mokręszczyźnie, zm. 14 października 1958 roku w Sopocie) – polski wojskowy, pułkownik kawalerii Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca Pomorskiej Brygady Kawalerii i Kombinowanej Brygady Kawalerii.
Biografia[]
Adam Zakrzewski urodził się 25 lutego 1892 roku w Mokręszczyźnie, w okolicach Żytomierza, na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1914 roku, jako ochotnik wstąpił do Armii Rosyjskiej. Brał udział w I wojnie światowej. Od 1917 roku służył w I Korpusie Polskim w Rosji i uczestniczył w wojnie domowej w Rosji. Po powrocie do Polski, kontynuował służbę w Wojsku Polskim. Jako zastępca dowódcy 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie dowodził II dywizjonem 19. Pułku Ułanów Wołyńskich. W maju 1924 roku objął dowództwo nad 3. Pułkiem Strzelców Konnych, a w marcu 1926 roku został zastępcą dowódcy 3. Pułku Ułanów Śląskich. Następnie był zastępcą dowódcy 10. Pułku Strzelców Konnych, a od czerwca 1937 roku stał na czele 1. Pułku Strzelców Konnych. Później był zastępcą dowódcy Pomorskiej Brygady Kawalerii. Od sierpnia 1939 roku dowodził jednostką.
Na czele Pomorskiej Brygady Kawalerii, brał udział w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą, bitwie pod Krasnymstawem i w II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 14 września 1939 roku, objął dowództwo nad Kombinowaną Brygadą Kawalerii. Po rozbiciu jednostki w Krasnobrodem i Suchowolą, przeszedł na Węgry. Nieoficjalnie zajmował się ewakuacją internowanych żołnierzy. W 1940 roku wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych, a od listopada dowodził 7. Brygadą Kadrową Strzelców. Następnie został I zastępcą dowódcy Brygady Szkolnej. W czerwcu 1942 roku został komendantem Obozu Rozdzielczego w Auchtertool. W marcu 1946 roku powrócił do Polski.
Zmarł 14 października 1958 roku w Sopocie.