Adolf Raegener (ur. 17 lutego 1895 roku w Kleinleinungen, zm. 17 sierpnia 1983 roku w Brunszwiku) – niemiecki wojskowy w stopniu generała porucznika. Pierwszy dowódca obrony twierdzy Kostrzyn.
Biografia[]
Adolf Raegener urodził się 17 lutego 1895 roku w Kleinleinungen. W sierpniu 1914 roku jako ochotnik zgłosił się do Armii Pruskiej. Pod koniec 1915 roku, w stopniu porucznika, przeszedł do rezerwy. W marcu 1916 roku powrócił do armii i trafił do 31. Pułku Piechoty. Karierę kontynuował w Reichswehrze.
W 1935 roku został dowódcą batalionu 67. Pułku Piechoty. Na tym stanowisku wziął udział w kampanii polskiej w 1939 roku. Jako dowódca 309. Pułku Piechoty brał udział w kampanii francuskiej. W 1941 roku został dowódcą 9. Pułku Piechoty. Uczestniczył w operacji Barbarossa, a w grudniu 941 roku stracił nogę pod Moskwą. Następnie został przeniesiony do rezerwy, ale w 1944 roku zgłosił się na ochotnika do powrotu na front. Został komendantem szkół dla kadetów w Haguenau i Randers. Od 25 stycznia do 2 lutego 1945 roku był dowódcą obrony twierdzy Kostrzyn. Jego miejsce zajął gen. por. Waffen-SS Heinz Reinefarth. Od 4 lutego był dowódcą Dywizji Piechoty swojego imienia. Jako dowódca 286. Dywizji Szkolnej walczył w bitwie o wzgórza Seelow. Od 13 marca był dowódcą obrony obszaru Magdenburga. Kategorycznie odmówił kapitulacji wojskom amerykańskim, za co został odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego.
W maju, jako dowódca Dywizji Raegener został wzięty do niewoli przez aliantów zachodnich. Zmarł 17 sierpnia 1983 roku w Brunszwiku.