Adolf Strauss (ur. 6 września 1879 roku w Schermcke, zm. 20 marca 1973 roku w Lubece) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik Wehrmachtu.
Biografia[]
Adolf Strauss urodził się 6 września 1879 roku w Schermcke, w Saksonii. W 1898 roku rozpoczął służbę wojskową. Studiował na Pruskiej Akademii Wojennej w Berlinie. Po wybuchu I wojny światowej, został awansowany na kapitana. Za udział w walkach był odznaczony Krzyżem Żelaznym obu klas i Orderem Hohenzollernów. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. 1 stycznia 1924 roku został awansowany na majora. Był instruktorem w Szkole Piechoty w Dreźnie. We wrześniu 1934 roku został awansowany na generała majora. W październiku 1935 roku objął dowództwo nad 22. Dywizją Piechoty, a w październiku 1938 roku, został dowódcą II Korpusu Armijnego.
Na czele korpusu brał udział w kampanii polskiej. Uczestniczył w bitwie w Borach Tucholskich i bitwie o Modlin. W październiku 1939 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. Następnie stacjonował pod granicą francuską. 30 maja 1940 roku został dowódcą 9. Armii i brał udział w operacji Barbarossa. Walczył pod Białymstokiem i Mińskiem oraz pod Smoleńskiem. Ze względów zdrowotnych został zwolniony 16 stycznia 1942 roku i trafił do rezerwy Führera. W sierpniu 1944 roku był odpowiedzialny za linię obrony na Odrze i Warcie. W maju 1945 roku dostał się do niewoli brytyjskiej.
Zmarł 20 marca 1973 roku w Lubece.