Albert Wodrig (ur. 16 lipca 1883 roku w Berlinie, zm. 31 października 1972 roku w Bad Oeynhausen) – niemiecki wojskowy, generał artylerii Wehrmachtu.
Biografia[]
Albert Wodrig urodził się 16 lipca 1883 roku w Berlinie. We wrześniu 1901 roku rozpoczął służbę wojskową w artylerii. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której został awansowany na kapitana. Odznaczony był obiema klasami Krzyża Żelaznego. Od 1919 roku kontynuował służbę w Reichswehrze. W kwietniu 1923 roku otrzymał awans na majora, a rok później trafił do Szkoły Artylerii w Jüterbog. Wiosną 1927 roku został przeniesiony do IV Dowództwa Artylerii w Dreźnie. W lutym 1929 roku awansował na podpułkownika, a rok później otrzymał przydział do 1. Dowództwa Grupy w Berlinie. W październiku 1931 roku został awansowany na pułkownika i objął dowództwo nad 1. Pułkiem Artylerii. W kwietniu 1934 roku jako generał major został komendantem miasta Elbing (Elbląg). Od 15 października 1935 roku dowodził 21. Dywizją Piechoty, a w marcu 1936 roku otrzymał awans na generała porucznika. Następnie stanął na czele Korpusu Wodrig.
Gen. Georg von Küchler, gen. Albert Wodrig, mjr. Hanns-Horst von Necker, ppłk. Siegfried Westphal, nieznany oficer i gen. Alfred von Hubicki. Maj 1940 roku.
Na jego czele uczestniczył w kampanii polskiej i walczył pod Mławą. Otrzymał awans na generała artylerii i został odznaczony Krzyżem Żelaznym. Jego korpus został przekształcony w XXVI Korpus Armijny a gen. Wodrig pozostał jego dowódcą. Brał udział w kampanii francuskiej i belgijskiej, podczas której zasłużył się zajęciem Antwerpii. W lipcu 1940 roku otrzymał Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. Podczas operacji Barbarossa jego korpus walczył na północy ZSRR. W kwietniu 1942 roku został nagrodzony Złotym Krzyżem Niemieckim, a w październiku trafił do rezerwy dowódczej. W lutym 1943 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy I Korpusu Armijnego gen. Philippa Kleffela. Następnie dowodził I Okręgiem Wojskowym w Królewcu. W listopadzie 1944 roku ponownie trafił do rezerwy, a w lutym 1945 roku zakończył służbę wojskową.
Zmarł 31 października 1972 roku w Bad Oeynhausen.