Albrecht Hohenzollern (ur. 17 maja 1490, zm. 20 marca 1568 w Tapiewie) – 37. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Urząd ten pełnił w latach 1511-1525.
Biografia[]
Jego rodzicami byli Fryderyk Starszy Hohenzollern i Zofia Jagiellonka. Nie wiadomo, kiedy wstąpił w szeregi Zakonu. Wielkim mistrzem został dzięki Maksymilianowi I Habsburgowi. Na początku rządów zlikwidował dwa poważne zakonne urzędy − Wielkiego Szpitalnika i Wielkiego Szafarza. W 1519 uczestniczył w procesji wielkopostnej, która została zorganizowana na terenie Prus. Odwiedził też Świętą Lipkę. W latach 1519-1521 toczył wojnę z Polską, która zakończyła się rozejmem. W 1523 i 1524 rozmawiał z Marcinem Lutrem. Biskup Sambii Georg von Polentz zmienił po spotkaniach wiarę na luteranizm. Utworzył też popartą przez Hohenzollerna diecezję luterańską. Doprowadziło to do sekularyzacji. Przez to powstały w 1525 Prusy Książęce. Jednak cesarze i książęta nie uznali sekularyzacji. Przez to mistrz musiał szukać pomocy w Krakowie. W tym samym roku zakończył się rozejm, który podpisano w czasie wojny (1519-1521). 10 kwietnia 1525 złożył hołd lenny królowi polskiemu Zygmuntowi Staremu. Zmarł 20 marca 1568. Do końca swojego żywota spiskował przeciwko Polsce.