Albrecht Schubert (ur. 23 czerwca 1886 roku w Marienwerder, zm. 26 listopada 1966 roku w Bielefeld) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu.
Biografia[]
Albrecht Schubert urodził się 23 czerwca 1886 roku w Marienwerder (obecnie Kwidzyn). Uczył się w Korpusie Kadetów. W 1904 roku rozpoczął służbę wojskową. W styczniu 1905 roku został awansowany na porucznika, a w listopadzie 1914 roku na kapitana. Po wybuchu I wojny światowej, trafił do Naczelnego Dowództwa Landwehry. W 1917 roku jako oficer, służył w 4. Dywizji Landwehry i 111. Dywizji Piechoty. Po wojnie kontynuował służbę w Reichswehrze. Był członkiem sztabu Dowództwa II Okręgu Wojskowego. Następnie pełnił różne funkcje sztabowe. W lutym 1934 roku, jako pułkownik został dowódcą 12. Pułku Piechoty. Po awansie na generała porucznika, w kwietniu 1938 roku objął dowództwo nad 44. Dywizją Piechoty.
Na jej czele brał udział w kampanii polskiej. Walczył w I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. W listopadzie 1939 roku stanął na czele XXIII Korpusu Armijnego. Uczestniczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1941 roku brał udział w operacji Barbarossa i walczył o Połock. We wrześniu 1941 roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W maju 1942 roku pełnił obowiązki dowódcy 9. Armii, ale trafił do rezerwy Führera. W 1943 roku został dowódcą XI Okręgu Wojskowego w Hanowerze, a następnie dowodził XVII Okręgiem Wojskowym we Wiedniu. W kwietniu 1945 roku złożył dymisję z zajmowanego stanowiska.
Zmarł 26 listopada 1966 roku w Bielefeld.