Aleksander Skrzyński herbu Zaręba (ur. 19 marca 1882 roku w Zagórzanach, zm. 25 września 1931 roku w Łąkocinach) – polski polityk, prawnik, hrabia i premier II Rzeczpospolitej.
Biografia[]
Aleksander Skrzyński urodził się 19 marca 1882 w miejscowości Zagórzany. Ukończył III Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie, następnie studiował prawo we Wiedniu (1900–1904) i Krakowie (1904–1906). W roku 1906 uzyskał stopień doktora praw.
W czasie pierwszej wojny światowej służył w wojsku u boku generała Tadeusza Rozwadowskiego, awansował do stopnia podporucznika. W 1916 roku przeniesiony do rezerwy.
W czerwcu 1919 otrzymał nominację na posła w Bukareszcie. W 1923 roku zasiadał w pierwszym rządzie Władysława Sikorskiego. Objął ministerstwo spraw zagranicznych. 27 lipca 1924 został ponownie powołany na ten sam urząd w rządzie Władysława Grabskiego. 2 października 1924 w Genewie podpisał Protokół w sprawie pokojowego regulowania sporów międzynarodowych mający zapobiegać agresji. W kolejnym rządzie objął (20 listopada 1925) urząd premiera, który sprawował do 5 maja 1926. Po zamachu majowym Piłsudskiego odbył pojedynek z generałem Stanisławem Szeptyckim, który zarzucał mu współudział w przygotowaniu zamachu.
Po zakończeniu kariery politycznej Aleksander Skrzyński zajął się przemysłem drzewnym. Zmarł 25 września 1931 w wypadku w miejscowości Łąkociny.