Aleksandr Pietrowicz Chruszczow (ros. Александр Петрович Хрущёв) (ur. 4 sierpnia 1806 roku w Basowie, zm. 14 lipca 1875 roku w Basowie) – rosyjski wojskowy w stopniu generała piechoty. Uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej, wojny krymskiej i tłumienia powstania styczniowego. Generalny Gubernator Syberii Zachodniej.
Biografia[]
Aleksandr Pietrowicz Chruszczow urodził się 4 sierpnia 1806 roku w rodzinnym majątku Basowo pod Tułą. Miał ośmioro rodzeństwa. 28 kwietnia 1825 roku opuścił 2. Korpus Kadetów i kontynuował edukację wojskową. Jako dowódca kompanii brał udział w wojnie z Turcją 1828 roku. Budował most na rzece Prut. 3 czerwca brał udział w szturmie na twierdzę Brajłow. 8 lipca 1828 roku został odznaczony Orderem św. Anny IV stopnia z napisem "za odwagę". 20 sierpnia otrzymał awans na stopień podporucznika. 30 sierpnia 1829 roku, za zasługi w bitwie pod Szumenem, został awansowany na porucznika. Brał udział w bitwie pod Ajtos.
Po zakończeniu wojny opuścił służbę wojskową, a następnie został wychowawcą w 2. Korpusie Kadetów. Od marca 1834 roku jako kapitan sztabu był członkiem Instytutu Korpusu Inżynierów Górniczych. 18 stycznia 1836 roku został awansowany na kapitana. W październiku 1840 roku został dowódcą kompanii w nowopowstałym Połtawskim Korpusie Kadetów. Następnie został przeniesiony do Orła, gdzie brał udział w organizowaniu nowego korpusu. Na osobistą prośbę księcia Michała Pawłowicza został przeniesiony do 1. Moskiewskiego Korpusu Kadetów. 28 stycznia 1847 roku został awansowany do stopnia pułkownika. 4 grudnia 1848 roku ponownie opuścił armię, ale powrócił do niej rok później. Został dowódcą batalionu rezerwowego w Mińsku, a 18 marca 1851 roku objął dowództwo nad Wołyńskim Pułkiem Piechoty. 26 listopada 1851 roku został odznaczony Orderem św. Jerzego IV stopnia. W 1853 roku wraz ze swoim pułkiem został przeniesiony do Sewastopola, gdzie wziął udział w wojnie krymskiej. Podczas bitwy nad Almą osłaniał odwrót sił głównych. 1 grudnia 1854 roku został awansowany na generała majora. 16 stycznia 1855 roku został dowódcą 1. Brygady 16. Dywizji Piechoty. Brał udział w obronie Sewastopola i trzymał pozycje na kurhanie Malachowa. Powstrzymał francuski atak. 25 lutego został odznaczony Orderem św. Anny I klasy z mieczami. Na polecenie księcia Michaiła Gorczakowa budował kwatery przed redutą Michaiła Schwartza. 14 maja otrzymał Order św. Jerzego III klasy.
16 lutego 1857 roku objął dowództwo nad 9. Dywizją Piechoty, a 6 grudnia nad 2. Dywizją Gwardii. Podczas powstania styczniowego brał udział w tłumieniu buntu. Działał na terenie Lubelszczyzny. Wydawał wyroki śmierci na pojmanych powstańców, m.in: na Leona Frankowskiego. 22 kwietnia 1864 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. 5 czerwca objął dowództwo nad Wileńskim Okręgiem Wojskowym. 28 października został Generalnym Gubernatorem Syberii Zachodniej i zastąpił Aleksandra Dugamela na stanowisku atamana Syberyjskiego Zastępu Kozackiego. W 1868 roku został odznaczony Orderem św. Aleksandra Newskiego. 30 sierpnia 1869 roku został awansowany na generała piechoty, a 26 listopada na generała adiutanta.
Jesienią 1874 roku poważnie zachorował i opuścił zajmowane stanowiska. 1 stycznia 1875 roku został członkiem Rady Państwa. Ostatnie miesiące spędził w rodzinnym majątku Basowo, gdzie zmarł 14 lipca 1875 roku. Został pochowany na cmentarzu we wsi Rogożnia.