Aleksandr Wasiljewicz Garnow (ros. Александр Васильевич Гарнов) (ur. 2 sierpnia 1895 roku we wsi Iwaszkino, zm. w czerwcu 1941 roku) – sowiecki wojskowy, generał major Armii Czerwonej.
Biografia[]
Aleksandr Garnow urodził się 2 sierpnia 1895 roku we wsi Iwaszkino, w obwodzie niżnonowogrodzkim. W 1915 roku został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego i brał udział w I wojnie światowej, podczas której został ranny. W maju 1918 roku został wcielony do Armii Czerwonej i trafił na kursy do Ogólnowojskowego Biura Komisarzy Wojskowych w Moskwie. Uczestniczył w wojnie domowej. Walczył z siłami generałów Aleksandr Dutow i Władimira Tołstowa, na południowym Uralu. We wrześniu 1920 roku za niewykonanie rozkazu, Rewolucyjny Trybunał Wojskowy zawiesił go na trzy lata. Od października 1920 roku dowodził kompanią 299. Pułku Strzeleckiego w 24. Dywizji Strzeleckiej. Uczestniczył w walkach przeciwko siłom Symona Petlury. We wrześniu 1924 roku rozpoczął studia na Akademii Wojskowej im. Frunzego, a w czerwcu 1927 roku został szefem sztabu 72. Pułku Strzeleckiego. W styczniu 1933 roku rozpoczął studia na wydziale operacyjnym Akademii Wojskowej im. Frunzego, a w czerwcu został szefem sztabu 6. Dywizji Strzeleckiej w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. W listopadzie 1935 roku otrzymał awans na pułkownika. We wrześniu 1937 roku, jako doradca wojskowy wyjechał do Hiszpanii i brał udział w wojnie domowej. W 1938 roku awansował na kombriga, a w 1939 roku na komdiwa. W lutym 1939 roku objął dowództwo nad 5. Korpusem Strzeleckim, 10. Armii komdiwa Iwana Zacharkina w Białoruskim Okręgu Wojskowym.
Brał udział w agresji na Polskę. Po rozpoczęciu operacji Barbarossa, 10. Armia gen. Konstantina Gołubiewa została okrążona w bitwie białostocko-mińskiej. 5. Korpus Strzelecki walczył w okrążeniu do końca czerwca. Generał major Aleksandr Garnow zaginął. Według jednej z hipotez, udało mu się wyjść z okrążenia i zastrzelił się po rozmowie z gen. Lwa Mechlisa w kwaterze głównej Frontu Zachodniego.