Alexander Goeschen (ur. 22 października 1884 roku we Frankfurcie nad Menem, zm. 7 kwietnia 1970 roku w Bad Tölz) – niemiecki wojskowy w stopniu generała porucznika Wehrmachtu.
Biografia[]
Alexander Goeschen urodził się 22 października 1884 roku we Frankfurcie nad Menem. 1 października 1904 roku rozpoczął służbę wojskową. 30 września 1905 roku trafił do rezerwy, ale postanowił kontynuować służbę. Ukończył szkołę wojskową. W składzie 2. Pułku Ułanów Hanowerskich, brał udział w I wojnie światowej. Był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Żelaznym. Po zakończeniu wojny stacjonował w środkowych Niemczech, gdzie tłumił niepokoje społeczne. Kontynuował służbę w Reichswehrze. W 1924 roku został instruktorem jazdy konnej w Hanowerskiej Szkole Kawalerii. 1 grudnia 1933 roku został awansowany na podpułkownika, a 1 października 1935 roku na pułkownika. 1 czerwca 1941 roku powrócił do służby czynnej, a dwa miesiące później został awansowany na generała majora. W lutym 1942 roku trafił do rezerwy dowódczej. W sierpniu 1942 roku został dowódcą 213. Dywizji Bezpieczeństwa. 1 sierpnia 1943 roku został awansowany na generała porucznika. Brał udział w działaniach antypartyzanckich w Polsce, m.in: w operacjach Sturmwind I i II. Następnie służył w 17. Armii gen. Friedricha Schulza. Na początku 1945 roku objął dowództwo nad 391. Dywizją Bezpieczeństwa. Brał udział w bitwie pod Halbe, podczas której dostał się do niewoli. Został wysłany w głąb Związku Radzieckiego, a na wolność wyszedł w 1955 roku.
Zmarł 7 kwietnia 1970 roku w Bad Tölz.