Alexander Löhr (ur. 20 maja 1885 roku w Drobeta-Turnu Severin, zm. 26 lutego 1947 roku w Belgradzie) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał pułkownik Luftwaffe. Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne.
Biografia[]
Alexander Löhr urodził się 20 maja 1885 roku w Drobeta-Turnu Severin, na terytorium Królestwie Rumunii. Jego ojciec pochodził z Moguncji, a matka była Rosjanką. Ukończył wojskowe gimnazjum w Koszycach, a w styczniu 1900 roku rozpoczął naukę w szkole podchorążych piechoty w Temeszwarze. W 1906 roku ukończył Terezjańską Akademię Wojskową. Wraz z braćmi podróżował po Europie. Podczas pobytu w Rosji, był świadkiem buntu na pancerniku Potiomkin. W 1906 roku rozpoczął służbę w Armii Austro-Węgier. Podczas kryzysu bałkańskiego, jego pułk chronił granice bośniacko-serbską. W 1909 roku został awansowany na porucznika. Następnie ukończył Wiedeńską Szkołę Wojenną. W listopadzie 1913 roku został przydzielony do Sztabu Generalnego. Zafascynował się lotnictwem. Po wybuchu I wojny światowej, trafił do Naczelnego Dowództwa Armii i był obserwatorem lotniczym. 23 września 1914 roku został przeniesiony do 29. Dywizji Piechoty. Podczas walk, został ranny w głowę. Brał udział w II oblężeniu Twierdzy Przemyśl i bitwie galicyjskiej. Od 1916 roku służył w Ministerstwie Wojny, gdzie organizował oddziały lotnicze. W październiku 1917 roku został odznaczony Orderem Żelaznej Korony III klasy. Po wojnie nadal pracował w austriackim lotnictwie wojskowym. 1 lipca 1920 roku otrzymał awans na majora. Złamał traktat z Saint-Germain-en-Laye, który zabraniał Austrii organizowania sił powietrznych. Po anschlussie Austrii, został przyjęty do Luftwaffe. Był zagorzałym nazistą. W marcu 1939 roku został awansowany na generała lotnictwa i objął dowództwo nad 4. Flotą Powietrzną.
Uczestniczył w kampanii polskiej, podczas której jego siły dokonywały bestialskich nalotów terrorystycznych. Następnie brał udział w kampanii bałkańskiej i wydał rozkaz bombardowania Belgradu, który był ogłoszony miastem otwartym. Śmierć poniosło wiele cywili. Wraz z gen. Kurtem Studentem, był jednym z głównych planistów operacji desantowej na Kretę. W maju 1941 roku został awansowany na generała pułkownika. 1 sierpnia 1942 roku objął dowództwo nad 12. Armią na Bałkanach, a 1 stycznia 1943 roku został dowódcą Grupy Armii E. Na jego rozkaz deportowano do obozów zagłady 60 000 Żydów z Grecji i Albanii. Po kapitulacji Wehrmachtu negocjował poddanie się Brytyjczykom, ale jego wojska były odcięte w Jugosławii. Ostatecznie wydał rozkaz kapitulacji swoich przed siłami jugosłowiańskimi. 15 maja 1945 roku został przekazany do Jugosławii przez Brytyjczyków.
16 lutego 1947 roku Trybunał Wojskowy Jugosławii, skazał go za zbrodnie wojenne na karę śmierci przez rozstrzelanie. Nie złożył wniosku o łaskę. Współoskarżeni Josef Kübler, Adalbert Lontschar, Fritz Neidholdt, Johann Fortner, Günther Tribukait i August Schmidthuber zostali skazani na karę śmierci przez powieszenie.
Wyrok wykonano 26 lutego 1947 roku w Belgradzie.