Alfred Ritter von Hubicki (ur. 5 lutego 1887 roku w Friedrichsdorfie, zm. 14 lipca 1971 roku we Wiedniu) – austriacki i niemiecki wojskowy, generał wojsk pancernych Wehrmachtu.
Biografia[]
Alfred von Hubicki urodził się 5 lutego 1887 roku w Friedrichsdorfie (obecnie na terenie Ukrainy). Uczył się w Szkole Podchorążych we Wiedniu, a w 1905 roku rozpoczął służbę w Armii Austro-Węgier. W 1911 roku został awansowany na podporucznika i kontynuował studia w Szkole Wojennej. W 1914 roku trafił do Sztabu Generalnego. Brał udział w I wojnie światowej. Walczył na froncie włoskim i został odznaczony Orderem Korony Żelaznej III klasy oraz otrzymał tytuł szlachecki.
Po zakończeniu wojny, kontynuował służbę w Bundesheer i studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1935 roku został awansowany na generała majora. W 1936 roku objął dowództwo nad Dywizją Szybką. Po anschlussie Austrii, dywizja została przemianowana na 4. Dywizję Lekką Wehrmachtu. Na czele dywizji brał udział w kampanii polskiej i uczestniczył w walkach na linii Sanu oraz bitwach pod Jarosławiem, Kamionką Strumiłową, Cześnikami oraz I i II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Jako dowódca 9. Dywizji Pancernej, brał udział w kampanii francuskiej i bałkańskiej. Został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. W 1941 roku uczestniczył w operacji Barbarossa i walczył w bitwie w rejonie Dubna, Łucka i Brodów. 15 kwietnia 1942 roku został przeniesiony do rezerwy Führera. Następnie został odznaczony Złotym Krzyżem Niemieckim. W sierpniu 1942 roku został dowódcą generalnym rejonu Skaldy, który później został przekształcony w LXXXIX Korpus Armijny. Później służył w OKH. W lipcu 1944 roku został szefem niemieckiej misji wojskowej na Słowacji i zastąpił gen. Fritza Schliepera. Po wybuchu słowackiego powstania narodowego został przeniesiony do rezerwy. Służbę wojskową zakończył 31 marca 1945 roku.
Zmarł 14 lipca 1971 roku we Wiedniu.