Andrzej Wiktor Strach (ur. 15 marca 1895 roku w Szczakowej, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – polski wojskowy, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej, dowódca 3. Pułku Piechoty. Ofiara zbrodni katyńskiej.
Biografia[]
Andrzej Strach urodził się 15 marca 1895 roku w Szczakowej, na terytorium Austro-Węgier. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich i służył w I Brygadzie. Po kryzysie przysięgowym, został wcielony do Armii Austro-Węgier. W 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-ukraińskiej, walczył w okolicach Przemyśla i Lwowa. W grudniu 1918 roku został awansowany na chorążego, a w marcu 1919 roku na podporucznika. Jako dowódca kompanii szturmowej 201. Pułku Piechoty, Dywizji Ochotniczej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W kwietniu 1927 roku otrzymał awans na majora. W 1930 roku ukończył kurs na Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1932 roku został szefem sztabu 12. Dywizji Piechoty, a w 1935 roku awansował na podpułkownika dyplomowanego piechoty.
Podczas kampanii wrześniowej, był szefem Oddziału I Sztabu Armii Prusy gen. Stefana Dąb-Biernackiego. W Kraśniku organizował punkt zborny dla rozbitych oddziałów. 14 września został dowódcą improwizowanego 3. Pułku Piechoty w 29. Brygadzie Piechoty płk. Jana Bratry. Uczestniczył w bitwie pod Krasnymstawem i II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 28 września dostał się do sowieckiej niewoli. Był więźniem obozu w Starobielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie, podczas zbrodni katyńskiej. Spoczął na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach.
W październiku 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na pułkownika.