Antoni Szylling (ur. 31 sierpnia 1884 roku we wsi Płoniawy-Bramura, zm. 17 czerwca 1971 roku w Montrealu) – polski wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego. Podczas kampanii wrześniowej dowódca Armii Kraków.
Biografia[]
Antoni Szylling urodził się 31 sierpnia 1884 roku we wsi Płoniawy-Bramura, na terenie Królestwa Polskiego. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Za swoją działalność, kilkukrotnie był aresztowany. Następnie został karnie wcielony do armii rosyjskiej. 1 sierpnia 1914 roku, ponownie został powołany do wojska i brał udział w I wojnie światowej. W 1917 roku dołączył do II Korpusu Polskiego, a podczas bitwy pod Kaniowem dostał się do niemieckiej niewoli.
W styczniu 1919 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Na czele 44. Pułku Piechoty, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku przeszedł do rezerwy i zajął się gospodarstwem rolnym. 25 grudnia 1925 roku ponownie został powołany. W 1926 roku został awansowany na pułkownika i objął dowództwo nad piechotą dywizyjną 23. Dywizji Piechoty. 2 maja 1928 roku został dowódcą 8. Dywizji Piechoty. W 1929 roku został awansowany do stopnia generała brygady. 23 marca 1939 roku został dowódcą Armii Kraków.
Na jej czele brał udział w wojnie obronnej. Spychany przez Niemców, wycofał się na Lubelszczyznę. Połączył się z siłami Armii Lublin gen. Tadeusza Piskora. Został zastępcą dowódcy połączonej jednostki. Uczestniczył w bitwie pod Biłgorajem i I bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Nie udało mu się złamać niemieckiej obrony i wraz z gen. Piskorem skapitulował 20 września. Przebywał w niemieckim oflagu VII A Murnau. Pod koniec wojny został wyzwolony przez wojska amerykańskie. Mieszkał we Francji, Wielkiej Brytanii i Kanadzie. 1 stycznia 1946 orku został awansowany na generała dywizji, a w 1947 roku zakończył służbę wojskową. Prowadził farmę w Kanadzie.
Zmarł 17 czerwca 1971 roku w Montrealu. Został pochowany na cmentarzu Saint-Sauveur-des-Monts.