Arthur Hauffe (ur. 20 grudnia 1892 roku w Wittgensdorfie, zm. 22 lipca 1944 roku w okolicach Lwowa) – niemiecki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu podczas II wojny światowej, dowódca XIII Korpusu Armii. Kawaler Krzyża Rycerskiego.
Biografia[]
Arthur Hauffe urodził się 20 grudnia 1892 roku w Witthensdorfie. Karierę wojskową rozpoczął 25 kwietnia 1912 roku jako podchorąży. 18 grudnia 1913 roku awansował na porucznika. W momencie wybuchu I wojny światowej trafił na front. 24 czerwca 1915 roku był adiutantem dowódcy batalionu w 29. Pułku Rezerwowym. 27 stycznia 1917 roku został awansowany do stopnia starszego porucznika. 7 grudnia został przeniesiony do Sztabu Generalnego jako ordynans. Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku, gdzie pełnił funkcje sztabowe.
Podczas II wojny światowej był szefem Misji Armii Niemieckiej w Rumunii. 30 sierpnia 1941 roku wraz z rumuńskim generałem Nicolae Tătăranu podpisał umowę o "bezpieczeństwie gospodarczym na terytorium między Dniestrem a Bugiem i Bugo-Dnieprem". Ponadto Żydzi mieli pozostać w obozach w gettach na terenie Besarabii oraz Bukowiny i mieli nie podlegać ewakuacji za Bug. W 1943 roku dowodził 46. Dywizją Piechoty a następnie objął dowodzenie nad XIII Korpusem Armii. Walczył podczas bitwy o Kijów. Podczas sowieckiej ofensywy lwowsko-sandomierskiej znalazł się w kotle pod Brodami. Dowództwo nad XXIII Korpusem przejął generał porucznik Wolfgang Lange. Gen. Hauffe próbował wyrwać się z okrążenia, tworząc grupy pancerne do przełamania. 21 lipca, przy ogromnych stratach, z kotła wyszło 12 tys. żołnierzy.
22 lipca gen. Arthur Hauffe dostał się do niewoli. Zginął tego samego dnia w wyniku wybuchu miny.