August Hagl (ur. 18 czerwca 1888 roku w Landshut, zm. 20 czerwca 1972 roku w Kempten) – niemiecki wojskowy, generał major Wehrmachtu.
Biografia[]
August Hagl urodził się 18 czerwca 1888 roku w Landshut. Ukończył Korpus Kadetów. W lipcu 1909 roku rozpoczął służbę wojskową. Brał udział w I wojnie światowej, a od 1920 roku służył w policji. W październiku 1920 roku powrócił do Reichswehry. W październiku 1935 roku objął dowództwo nad 91. Pułkiem Piechoty w 27. Dywizji Piechoty. W tym samym roku został awansowany na podpułkownika, a w 1937 roku na pułkownika.
Na czele pułku brał udział w kampanii polskiej. Walczył m.in.: w II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. 25 listopada 1940 roku trafił do rezerwy dowódczej. Następnie został komendantem miasta Morschingen. W grudniu 1940 roku otrzymał awans na generała majora. Później był komendantem miasta Sarny, w okolicach Kurska. W marcu 1943 roku ponownie trafił do rezerwy. W kwietniu 1943 roku został komendantem Charkowa, a w październiku objął te samo stanowisko w mieście Saarburg. We wrześniu 1944 roku po raz trzeci trafił do rezerwy. We wrześniu 1944 roku został dowódcą Dywizji Hagl (zwaną również Kampfgruppe Hagl). Od marca 1945 roku był komendantem Bayreuth i okręgu Górnej Frankonii. W kwietniu 1945 roku dostał się do amerykańskiej niewoli, w której przebywał do 1947 roku.
Po wojnie osiadł w Kempten, w Bawarii. Nadużywał alkoholu. Zmarł 20 czerwca 1972 roku w Kempten.