August Wiktor Nowosielski ps. Kolbuszewski (ur. 23 marca 1897 roku w Drohobyczu, zm. wiosną 1940 roku w Katyniu) – polski wojskowy, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i ofiara zbrodni katyńskiej. Podczas kampanii wrześniowej dowódca 77. Pułku Piechoty.
Biografia[]
August Nowosielski urodził się 23 marca 1897 roku w Drohobyczu, na terenie Austro-Węgier. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i należał do Drużyn Strzeleckich. Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich. Był dwukrotnie ranny: pod Laskami i Kosturami. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do Armii Austro-Węgier i dołączył do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku przeszedł do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył w dowództwie Frontu Litewsko-Białoruskiego gen. Stanisława Szeptyckiego i był kwatermistrzem 4. Armii gen. Leonarda Skierskiego. W lipcu 1920 roku trafił do Oddziału III Naczelnego Dowództwa. Po zakończeniu działań zbrojnych ukończył kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a w 1926 roku kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Następnie został skierowany do Oddziału II Sztabu Generalnego. W czerwcu 1927 roku stanął na czele Ekspozytury nr 4 w Oddziale II Sztabu Generalnego, a w lutym 1928 roku awansował na majora. Później przez pewien czas był instruktorem w Wyższej Szkole Wojennej. W październiku 1931 roku objął dowództwo nad batalionem 1. Pułku Strzelców Podhalańskich. W grudniu 1932 roku ponownie został wykładowcą, a w styczniu 1933 roku otrzymał awans na podpułkownika. W październiku 1936 roku został zastępcą dowódcy 48. Pułku Piechoty. Następnie służył w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Pochlebne mu opinie pisał gen. Tadeusz Piskor. W czerwcu 1939 roku objął dowództwo nad 77. Pułkiem Piechoty.
Na jego czele, w składzie 19. Dywizji Piechoty gen. Józefa Kwaciszewskiego uczestniczył w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwie pod Piotrkowem Trybunalskim, a 5 września jednostka przeszła do Grupy Operacyjnej gen. Rudolfa Dreszera. 7 września w okolicach Opoczna szukając dowództwa 19. Dywizji Piechoty natrafił na oddziały niemieckie. Po utracie samochodu, wraz ze sztandarem pułku utracił kontakt z jednostką i przeszedł Wisłę. Jego miejsce zajął ppłk. Stanisław Gąsiorek. Później prawdopodobnie powrócił do pułku i brał udział w II bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Po sowieckiej agresji dostał się do niewoli i był jeńcem obozu w Kozielsku.
Został zamordowany wiosną 1940 roku w Katyniu, podczas zbrodni katyńskiej.
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie awansował go na pułkownika.