Bernhard von Claer (ur. 7 grudnia 1888 roku w Berlinie, zm. 29 marca 1953 roku w Getyndze) – niemiecki wojskowy, generał porucznik Wehrmachtu.
Biografia[]
Bernhard von Claer urodził się 7 grudnia 1888 roku w Berlinie. Był synem gen. Eberharda von Claera. W marcu 1907 roku rozpoczął służbę wojskową. Uczestniczył w I wojnie światowej. Od grudnia 1918 do stycznia 1919 roku służył w sztabie Grupy Armii Kijów. Został ranny w wypadku pod Mikołajowem, a później trafił do Grupy Mikołajów. Po zakończeniu wojny służył w sztabie 15. Dywizji Landwehry i trafił do greckiej niewoli. Wolność odzyskał po trzech miesiącach i powrócił do Niemiec, gdzie kontynuował służbę w Reichswehrze. W styczniu 1920 roku przeszedł do policji, ale został z niej wydalony za udział w puczu Kappa-Lüttwitza. W październiku 1933 roku powrócił do służby wojskowej. W kwietniu 1935 roku awansował na majora, a we wrześniu 1937 roku na podpułkownika. Trafił do sztabu 4. Pułku Piechoty. W kwietniu 1938 roku otrzymał awans na pułkownika, a w listopadzie objął dowództwo nad pułkiem.
Na jego czele, w składzie 32. Dywizji Piechoty gen. Eccarda von Gablenza uczestniczył w kampanii wrześniowej i walczył w Borach Tucholskich oraz nad Bzurą. W lipcu 1940 roku został komendantem Gandawy, a w lutym 1941 roku trafił do rezerwy dowódczej. Po miesiącu powrócił na stanowisko komendanta miasta. W kwietniu 1942 roku otrzymał awans na generała majora, a w czerwcu został komendantem Doniecka. W marcu 1943 roku ponownie trafił do rezerwy. Później dowodził dywizją nazwaną jego nazwiskiem i został ranny. W październiku 1944 roku awansował na generała porucznika. 24 kwietnia 1945 roku dostał się do amerykańskiej niewoli, ale został przekazany Belgii, by wraz m.in. z gen. Alexandrem von Falkenhausenem odpowiedzieć za zbrodnie wojenne. Ostatecznie został uniewinniony i w marcu 1951 roku odzyskał wolność.
Zmarł 29 marca 1953 roku w Getyndze.