Bitwa o Cieszyn – bitwa kampanii wrześniowej stoczona 1 września 1939 roku. Starcie zakończyło się odwrotem sił polskich.
Przebieg[]
W Cieszynie stacjonował 4. Pułk Strzelców Podhalańskich ppłk. Bronisława Warzyboka z 21. Dywizji Piechoty Górskiej gen. Józefa Kustronia, wchodzący w skład Grupy Operacyjnej Bielsko gen. Mieczysława Boruty-Spiechowicza. Celem tych sił była obrona Śląska Cieszyńskiego. W okresie przedwojennym rozpoczęto prace fortyfikacyjne, a do września 1939 roku ukończono 6 schronów bojowych. Na krótko przed wybuchem wojny, do Cieszyna dotarł także dywizjon z 21. Pułku Artylerii Lekkiej.
Wysadzony most na Olzie.
1 września 1939 roku około godziny 5, polskie stanowisko obserwacyjne zostało ostrzelane przez samoloty Luftwaffe. Półtorej godziny później pod miasto dotarły oddziały niemieckiej 45. Dywizji Piechoty gen. Friedricha Materny. Do pierwszych walk doszło w Mistrzowicach i Stanisłowicach. Do południa, niemieccy żołnierze dotarli pod miasto i rozpoczęli próbę obejścia go przez bród na rzece Olza. Zostali oni ostrzelani z pozycji obronnej w Boguszowicach. Niemcy używając działa artyleryjskiego rozpoczęli ostrzał schronu bojowego Anna, ale bez rezultatu. Forsowanie rzeki zostało powstrzymane. W walkach brały udział 4 polskie myśliwce PZL P.11. Zestrzelony został niemiecki Dornier Do 17, a jeden z polskich samolotów rozbił się w Aleksandrowicach.
Pomimo powstrzymania sił nieprzyjaciela, dowódca 21. Dywizji Piechoty Górskiej gen. Kustroń, podjął decyzję o odwrocie na Bielsko. Wysadzone zostały dwa mosty drogowe i jeden kolejowy. Około godziny 16 siły polskie opuściły Cieszyn i zajęły go wojska niemieckie.
Straty polskie wynosiły około 50 zabitych i rannych. Niemcy stracili około 150 zabitych i rannych oraz jeden samolot bombowy Dornier Do 17.