Bitwa o Hel – bitwa stoczona podczas kampanii wrześniowej w dniach od 1 września do 2 października 1939. Rejon Umocniony Hel był ostatnią polską placówką, która skapitulowała podczas kampanii wrześniowej.
Przebieg[]
Już 1 września doszło do nalotów na Hel. 12 września Hel został odcięty z lądu przez wojska dowodzone przez gen. Kaupischa. 21 września dwa niemieckie pancerniki "Schleswig-Holstein" i "Schlesien" rozpoczęły ostrzał Rejonu Umocnionego Helu. Cztery dni później pancernik "Schleswig-Holstein" został dwukrotnie trafiony. W wyniku ostrzału ranny został dowódca baterii, kpt. mar. Zbigniew Przybyszewski. 30 września żołnierze Wojska Polskiego z powodu zbliżającej się do Helu Wehrmachtu, wysadzili zaporę, separując półwysep od armii niemieckiej. Ataki z lądu zostały wstrzymane, ale obrońcy słysząc o zdobyciu Warszawy i wobec kończących się zapasów jedzenia i amunicji, postanowili rozpocząć rokowania.
1 października w Sopocie komandor Marian Majewski oraz kpt. Antoni Kasztelan podpisali akt kapitulacji. Niemcy do Helu wkroczyli 2 października o godzinie 10.