Bitwa pod Łążkiem – bitwa powstania styczniowego stoczona 22 października 1863 roku w województwie lubelskim. Starcie zakończyło się klęską powstańców dowodzonych przez generała Aleksandra Waligórskiego i majora Edmunda Ślaskiego.
Przebieg[]
W październiku 1863 roku oddział majora Edmunda Ślaskiego wkroczył na Lubelszczyznę i połączył się z oddziałem gen. Aleksandra Waligórskiego. 22 października, po pięciu dniach marszu, powstańcy zatrzymali się w lasach gościradowskich. Przeciwko powstańcom działały połączone siły mjr. Jakowa Ogolina i mjr. Proniewskiego, liczące łącznie 11 rot piechoty, 2 seciny Kozaków i 4 działa. Rosjanie odnaleźli powstańców w okolicach Łążka. Do śpiących powstańców, ogień otworzyła artyleria. Pierwsza do walki ruszyła kompania Ślaskiego, a kolejna kompania ruszyła do ataku na bagnety. Rosjanie się cofnęli, a druga kompania Ślaskiego wpadł pod gęsty ogień rotowy. Ślaski spadł z konia i został ciężko ranny, a w powstańczych szeregach zapanowała panika. Gen. Waligórski ruszył do odwrotu. Nieznany z nazwiska kapitan próbował zebrać spanikowany oddział, ale z marnymi efektami. 30 powstańców wycofało się do granicy, gdzie złożyli broń Austriakom.
Powstańcy stracili 30 zabitych, 40 rannych i 8 wziętych do niewoli. Wkrótce po bitwie, z ran zmarł Edmund Ślaski. Rosjanie przyznali się do 2 zabitych i 11 rannych.