Bitwa pod Świekatowem

Wojna
Bitwa pod Świekatowem
Niemieccy czołg Panzerkampfwagen III pod Świekatowem
Informacje
Miejsce	Świekatowo, II Rzeczpospolita
Przyczyny	Kampania wrześniowa
Okres trwania	2 września 1939
Wynik	Zwycięstwo sił niemieckich
Strony konfliktu
II Rzeczpospolita
III Rzesza
Dowódcy
gen. Juliusz Drapella płk. Józef Werobej
gen. Leo Geyr von Schweppenburg
Siły stron
27. Dywizja Piechoty 9. Dywizja Piechoty
3. Dywizja Pancerna

Bitwa pod Świekatowem – bitwa kampanii wrześniowej stoczona 2 września 1939 roku. Starcie zakończyło się klęską sił polskich.

Siły stron

Polska

Niemieckie czołgi pod Świekatowem.

• Armia Pomorze gen. Władysława Bortnowskiego
  • 9. Dywizja Piechoty płk. Józefa Werobeja
    • 22. Pułk Piechoty płk. Feliksa Jędrychowskiego
    • 34. Pułk Piechoty ppłk. Wacława Budrewicza
    • 35. Pułk Piechoty ppłk. Jana Maliszewskiego
  • 27. Dywizja Piechoty gen. Juliusza Drapelli
    • 23. Pułk Piechoty płk. Jerzego Wroczyńskiego
    • 24. Pułk Piechoty ppłk. Juliana Grudzińskiego
    • 50. Pułk Piechoty ppłk. Adama Werschnera

Niemcy

• 4. Armia gen. Günthera von Kluge
  • XIX Korpus Armijny gen. Heinza Guderiana
    • 3. Dywizja Pancerna gen. Leo Geyra von Schweppenburga
      • 3. Brygada Pancerna gen. Horsta Stumpffa
        • 5. Pułk Pancerny ppłk. Wilhelma Conze
        • 6. Pułk Pancerny płk. Karla Rothenburga
      • 3. Brygada Strzelców płk. Günthera Angerna
        • 3. Pułk Strzelców płk. Ulricha Kleemanna

Przebieg

Zniszczony Panzerkampfwagen IV w Polskich Łąkach.

Pod koniec sierpnia 1939 roku 27. Dywizja Piechoty gen. Juliusza Drapelli została podporządkowana Armii Pomorze gen. Władysława Bortnowskiego. Po rozpoczęciu niemieckiego ataku na Polskę 1 września 1939 roku dywizja znajdowała się w głębi korytarza pomorskiego i ruszyła w kierunku na Chełm. Gdy niemiecka 3. Dywizja Pancerna gen. Leo Geyra von Schweppenburga dokonała wyłomu w polskich liniach gen. Drapella, któremu podporządkowano również 9. Dywizję Piechoty płk. Józefa Werobeja otrzymał rozkaz uderzenia na zgrupowanie przeciwnika w rejonie Świekatowa. W nocy z 1 na 2 września natarcie rozpoczął 34. Pułk Piechoty ppłk. Wacława Budrewicza, ale został powstrzymany. Po południu do ataku włączył się 35. Pułk Piechoty ppłk. Jana Maliszewskiego, ale oba pułki uległy rozbiciu. Wkrótce do ataku ruszyła 27. Dywizja Piechoty. Dwa bataliony 24. Pułku Piechoty ppłk. Juliana Grudzińskiego wspierane przez 27. Pułk Artylerii Lekkiej ppłk. Karola Galstera i 27. dywizjon artylerii ciężkiej mjr. Jerzego Henneberga odniosły sukces pod Tuszyną, ale ostatecznie zostały powstrzymane. Niemieckie czołgi zmusiły polskich żołnierzy do odwrotu. 23. Pułk Piechoty płk. Jerzego Wroczyńskiego został zbombardowany przez Luftwaffe i uległ przemieszaniu. 50. Pułk Piechoty ppłk. Adama Werschnera uderzył bezpośrednio na Świekatowo, ale pomimo początkowego powodzenia, poniósł straty i się cofnął. Żołnierze pułku obsadzili pozycje między jeziorami Siewnik i Zaleskie, gdzie zatrzymano dwa natarcia nieprzyjaciela.

Po niepowodzeniu polskiego natarcia gen. Drapella wysłał dywizję do Bydgoszczy, ale nie wszystkie jednostki zdołały się wycofać i część uległa rozbiciu.