Bitwa pod Żelazną Rządową – bitwa powstania styczniowego stoczona 6 listopada 1863 roku. Starcie zakończyło się klęską sił polskich majora Konstantego Rynarzewskiego.
Przebieg[]
Po zwycięstwie pod Czarnią, oddział Kurpiów mjr. Konstantego Rynarzewskiego wycofał się do Wolkowych, gdzie prowadzono szkolenie. Za nimi ruszyły dwie kolumny rosyjskie dowodzone przez kapitana Arnshofena i podpułkownika Dewela. Rynaszewski nie chciał przyjąć bitwy i wycofał się w kierunku Czarnotrzewia. Pod Żelazną Rządową połączył się z oddziałem kapitana Lenartowicza. Łącznie siły powstańcze liczyły około 900 ludzi.
6 listopada 1863 roku nad ranem powstańcy kpt. Lenartowicza zostali zaatakowani przez oddział objeszczyków. Do walki włączyły się siły Rynarzewskiego, które ostrzelały Rosjan. Rosyjskie siły ciągle nadchodziły i zaczęli oni otaczać Rzodkiewnicę. Major Rynarzewski został ranny i wycofał się z pola walki. Ranni byli również adiutanci, a dowództwo przejął kpt. Ostaszewski. Rozkazał odwrót w kierunku wsi Długie. Jednocześnie Lenartowicz przeprowadził kontratak, ale został on odparty przez Rosjan i powstańcy zostali zepchnięci do Krukowa. Reszta sił powstańczych wycofała się za rzekę Omulew.
Straty polskie wynosiły 15 zabitych i 17 rannych. Następnego dnia w wyniku poniesionych ran zmarł Konstanty Rynarzewski. Rosjanie stracili 50 rannych i zabitych. Powstańcy zdobyli 3 konie z siodłami, dubeltówkę i 5 pistoletów.
Zobacz też:[]
- Bitwa pod Żelazną stoczona 25 sierpnia 1863 roku.