Bitwa pod Żeleźnicą – bitwa powstania styczniowego stoczona 30 kwietnia 1864 roku w województwie sandomierskim. Starcie zakończyło się zwycięstwem oddziału powstańczego Żandarmerii Nardowej "Junoszy" rtm. Władysława Kopaczyńskiego.
Przebieg[]
Po klęsce w bitwie pod Bebelnem, oddział Żandarmerii Nardowej rtm. Władysława Kopaczyńskiego przeniósł się do województwa sandomierskiego. 30 kwietnia 1864 roku, w okolicach wsi Żeleźnica, powstańcy napotkali rosyjskie siły majora Przewalińskiego, liczące 40 dragonów, 40 ułanów i 50 Kozaków. Oddział powstańczej kawalerii przeprowadził szarżę, zmuszając Rosjan do odwrotu. Poległ mjr. Przewaliński i 5 szeregowych. Czterech rannych Rosjan, Junosza zostawił w Olesznie. Ze względu na znajdującą się w okolicy piechotę rosyjską, nie zdecydowano się na pościg.
Straty polskie wynosiły 2 zabitych i 3 ciężko rannych. W walce odznaczyli się porucznicy Olewiński i Krzyżanowski oraz podporucznik Lotkin. Po klęsce w bitwie pod Żeleźnicą, Rosjanie wysłali pościg za Junoszą.