Bitwa pod Bliżynem – bitwa powstania styczniowego stoczona 16 marca 1864 roku w województwie sandomierskim. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił powstańczych podpułkownika Jana Rudowskiego.
Przebieg[]
W poszukiwaniu powstańców, oddział ppłk. Kulgaczewa, liczący 2 seciny Kozaków, dotarł do Odrowąża. Odkrył in opuszczony powstańczy obóz i został na noc we wsi. Tymczasem podpułkownik Jan Rudowski, dowódca Pułku Opoczyńskiego, liczącego 130 piechoty i 12 jazdy, postanowił zaatakować siły rosyjskie. Po północy 16 marca 1864 roku, kapitan Ryszard Rzęśnicki, na czele 2 kompanii strzelców i 12 kawalerzystów, uderzył na karczmę w której przebywali Rosjanie. Ppłk. Rudowski z kapitanem Władysławem Ciepłym zaatakowali pałac. Podpalono karczmę i stajnię, wyprowadzając wcześniej konie. W walce zabito kilku Kozaków. Rosjanie rzucili się do okien i drzwi, ale zostali zaatakowani bagnetami. Nieprzyjaciel poniósł duże straty. W ferworze walki, strzelcy Rudowskiego otworzyli ogień do powstańczej kawalerii, biorąc ją za uciekających Rosjan. Chwilowe zamieszanie pozwoliło nieprzyjacielowi opuścić pole bitwy. Kilku powstańców ruszyło w pościg, a upiwszy się nad ranem, zostali zabici przez Kozaków.
Straty rosyjskie były duże i wynosiły około 50 zabitych i 20 rannych. Powstańcy stracili 2 zabitych i 4 rannych oraz kolejnych 6 zabitych nad ranem przez Kozaków. Powstańcy zdobyli 32 konie.
Rudowski walczył jeszcze przez kilka tygodni, a 4 maja rozpuścił swój oddział.