Historia Wiki

Bitwa pod Budą – bitwa powstania styczniowego stoczona 23 maja 1863 roku w województwie augustowskim. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił powstańczych dowodzonych przez Pawła Suzina.

Przebieg[]

15 maja 1863 roku oddział Kamińskiego połączył się z oddziałem Pawła Suzina. Powstańcy liczący łącznie około 305 ludzi, założyli obóz w okolicy Budy. Wkrótce zostali zaalarmowani o idących w ich kierunku siłach płk. Manowskiego, liczących 2,5 roty piechoty, szwadron dragonów, Kozaków i 2 działa. 22 maja w godzinach wieczornych, powstańczy patrol pod Tarpupiami wpadł na siły nieprzyjaciela, został ostrzelany i wycofał się, tracąc dwóch rannych. Po powrocie patrolu do obozu, rozpoczęły się przygotowania do bitwy. Tymczasem do sił rosyjskich dołączyła kolumna Diaczkowa.

Do ataku doszło następnego dnia, o godzinie 13:30. Gdy Rosjanie wyszli z lasu, dostali się pod ogień sztucerowy. Ostrzał rozpoczęły dwa działa. Pomimo braku strat, Suzin cofnął się do sił głównych, znajdujących się w wzgórzu za wsią. Rosjanie podpalili opustoszałe zabudowania wsi i zza zasłony dymnej, prowadzili ogień do powstańców. Po trzech godzinach walki, nieprzyjaciel próbował oskrzydlić siły polskie, ale Suzin wydał rozkaz odwrotu, który odbył się w należytym porządku. Kilkunastu kosynierów uległo panice, rozbiegło się i zostało zabitych przez Rosjan. Kilku wpadło do niewoli. Suzin po zmroku powrócił na dawne stanowiska, ale Moskale nie mieli odwagi atakować.

Straty rosyjskie wynosiły 15 zabitych i dwudziestu kilku rannych. Powstańcy stracili kilkunastu kosynierów, w tym kilku wziętych do niewoli.