Bitwa pod Czarncą – bitwa powstania styczniowego stoczona 24 września 1863 roku. Starcie zakończyło się klęską oddziału Zygmunta Chmieleńskiego.
Przebieg[]
Ścigany od Białej, Cierna i Warzyna oddział Zygmunta Chmieleńskiego, 24 września 1863 roku dotarł do Niznanowic. Oddział zatrzymał się na posiłek, ale wkrótce został zaatakowany przez Rosjan. Początkowo powstańcy wycofali się do wsi Czarnca, gdzie stawiali opór. Chmieleński nakazał wycofać się piechocie, a sam z jazdą ruszył ku Seceminowi. Został on zaatakowany przez dragonów, a zmęczona trzydniowym marszem jazda nie potrafiła powstrzymać nieprzyjaciela. Chmieleński stracił kilku ludzi, ale udało mu się ocalić piechotę. W trzydniowych walkach oddział liczący 300 ludzi zmalał do 50 jazdy i 160 piechoty.
Ciekawostki[]
- W bitwie poległ 17 letni Gustaw Saski, cioteczny brat Stefana Żeromskiego. Jego śmierć została wspomniana w powieści "Wierna Rzeka".