Bitwa pod Depułtyczami Królewskimi – bitwa powstania styczniowego stoczona 5 sierpnia 1863 roku na Lubelszczyźnie. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił Kajetana Karola Cieszkowskiego "Ćwieka".
Przebieg[]
Nowy oddział Kajetana "Ćwieka" Cieszkowskiego połączył się z oddziałem Dionizego Czachowskiego, dowodzonym przez mjr. Władysława Eminowicza i oddziałem Józefa Ruckiego. Powstańcy zajęli Chełm, ale zaalarmowani o zbliżających się siłach rosyjskich, ruszyli do Depułtycz Królewskich. 5 sierpnia 1863 roku o godzinie 10 do Depułtycz podeszły siły Büchnera liczące rotę piechoty i secinę Kozaków. Powstańcy ruszyli do Pokrówki, gdzie około godziny 11 doszło do walki. Rosjanie cofnęli się na wzgórze, a powstańcy uformowali szyki. Oddział Eminowicza stanął w pierwszej linii: kompania kpt. Rudowskiego obsadziła prawe skrzydło, a kompania kpt. Gromejki lewe. Oddział Ćwieka stanął na lewym skrzydle i miał uderzyć na tyły wojsk moskiewskich. Strzelcy w drugiej linii stanowili rezerwę, a oddział Ruckiego wzmocnił drugą linię i prawe skrzydło. Rosjanie podczas starcia wycofali się na karczmy w Depułtyczach. Powstańcy zajęli wzgórze i ostrzelali Rosjan z armatki Eminowicza. Powstańcy w boju zmusili Rosjan do cofnięcia się do Depułtycz. Oddział Ruckiego rozsypany w tyralierę raził ogniem wycofujące się siły moskiewskie. Rosjanie próbowali bronić się w zabudowaniach, ale również zostali wyparci. Powstańcy ponownie otworzyli ogień z armatki i ścigali ich aż do Zdannych. Z powodu bliskości Krasnegostawu dalszego pościgu zaniechano. Bitwa zakończyła się około godziny 16.
Rosjanie stracili 23 zabitych i kilkudziesięciu rannych. Büchner zdołał ewakuować tabor. Starty polskie wynosiły 11 zabitych i około 100 rannych. Duża ilość rannych była wynikiem ostrzału oddziału Ruckiego, który raził również siły powstańcze. Po bitwie doszło do konfliktu pomiędzy Ćwiekiem i Eminowiczem a Ruckim. Powstańcy ruszyli w Krasnostawskie, a Rucki pozostał w Chełmskim.