Bitwa pod Domanicami – bitwa powstania listopadowego, stoczona 10 kwietnia 1831 roku. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił polskich.
Przebieg[]
Prolog[]
Generał Ignacy Prądzyński wraz z wojskiem liczącym 11 000 żołnierzy planował uderzyć siły generała Grigorija Rosena w okolicy wsi Iganie. Postanowił obejść siły rosyjskie pod Kostrzynem i zaatakować ich tyły. Równocześnie zakładał że z kierunku Kostrzyna uderzy generał Jan Zygmunt Skrzynecki. Od wojsk Iwana Dybicza siły powstańcze osłaniali generałowie Wojciech Chrzanowski oraz Kazimierz Skarżyński.
Wieczorem 9 kwietnia wojska polskie rozpoczęły wymarsz.
Bitwa[]
10 kwietnia w godzinach porannych przednia straż Prądzyńskiego dowodzona przez generała Ludwika Kickiego natknęła się na trzykrotnie większe siły rosyjskie osłaniające główne siły Rosena. Szarża dowodzona przez generała Michała Mycielskiego zadała Rosjanom poważne straty. Rosjanie próbowali kontratakować, ale zostali powstrzymani przez polską artylerię i ponownie rozbici przez szarżę.
Podsumowanie[]
Polska szarża kompletnie zaskoczyła Rosjan, a nieprzygotowana rosyjska kawaleria nie zdążyła zmienić szyku na obronny. Straty rosyjskie wynosiły kilkudziesięciu zabitych, 280 wziętych do niewoli i ponad setka rannych.
Straty polskie wynosiły dwóch zabitych i dwóch rannych.
Kilka godzin później gen. Prądzyński dogonił główne siły gen. Rosena i doszło do bitwy pod Iganiami.