Bitwa pod Górami – bitwa powstania styczniowego stoczona 18 czerwca 1863 roku w Górach, w powiecie pińczowskim. Starcie zakończyło się klęską powstańczego oddziału Kazimierza Bończy Błaszczyńskiego i jego śmiercią.
Przebieg[]
Rząd Narodowy planując kolejną wyprawę na Galicję, na jej dowódcę wyznaczył generała Zygmunta Jordana. Planował on jednoczesne wyruszenie 7 oddziałów partyzanckich, liczących po 300-400 ludzi. W połowie czerwca rząd Karola Majewskiego zmusił gen. Jordana do przeprowadzenia wyprawy. Powstańcze oddziały Dunajewskiego i Popiela miały przekroczyć Wisłę, na wschód od Szczucina. Na ich spotkanie miał przybyć oddział kawaleryjski płk. Konrada Błaszczyńskiego ps. Bończa. Oba oddziały zostały jednak pobite przez Rosjan.
18 czerwca oddział płk. Bończy zmierzał z Przysuchy do Góry pod Pińczowem. Na skutek zdrady, śledził go oddział mjr. Pleskaczewskiego, w sile dwóch rot piechoty, wspartymi dragonami i Kozakami. Rosjanie zastawili pułapkę. Nocą zbliżyli się do nich powstańcy, a Rosjanie otworzyli ogień. Mający problemy ze zdrowiem Bończa rozkazał atak dwóm plutonom, ale został on zatrzymany w wyniku rosyjskiego ognia. Do ataku ruszył Tomaszewski, który został dwukrotnie postrzelony i zmarł. Do walki włączyły się kolejne dwa plutony, ale one również zostały powstrzymane. Dwukrotnie ranny w pierś został płk. Bończa, a siły powstańcze zaczęły się cofać.
Pułkownik Bończa został ukryty w Lubczy, a następnie w gajówce w Stępockim Lesie. Zmarł następnego dnia. Oprócz niego śmierć ponieśli Stanowski, Majewski i Węgier Semmodi. Ponadto powstańcy mieli 37 rannych, z których część zmarła. Oddział płk. Bończy został rozbity. Część powstańców wycofała się do Węchadlowa. Straty rosyjskie nie są znane.