Bitwa pod Ginietynami – bitwa powstania styczniowego rozegrana 21 kwietnia 1863 roku, na Litwie. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił powstańczych dowodzonych przez Zygmunta "Dołęgę" Sierakowskiego.
Przebieg[]
W kwietniu 1863 roku grupy powstańców na Żmudzi zbierały się w lasach kiejdański. Dowództwo nad nimi objął Zygmunt Sierakowski ps. Dołęga, a jego szefem sztabu został Stanisław Laskowski. 18 kwietnia do Sierakowskiego dołączył oddział Bolesława Kołyszki, a w nocy z 18 na 19 kwietnia, chłopski oddział Antoniego Mackiewicza. W tym samym czasie do Puszczy Rogowskiej zmierzały siły rosyjskie mjr. Kawro liczące kilka rot piechoty, szwadron ułanów i pewną liczbę Kozaków.
Sierakowski na czele oddziału liczącego około 300 ludzi, dotarł do Ginietyn, gdzie zajął pozycje bojowe. Na lewym skrzydle stanęły siły Kołyszki, na prawym Mackiewicza, a Sierakowski obsadził środek. Powstańcy przepuścili Kozaków, a następnie otworzyli ogień do piechoty poruszającej się na wozach. Zaskoczeni Rosjanie odpowiedzieli ogniem i uderzyli na prawe skrzydło. Sześciokrotnie przeprowadzali atak na bagnety, kosynierzy Mackiewicza stawiali zacięty opór. Rosjanie zaczęli się cofać przez bagna, ale część żołnierzy utknęła. Siły powstańcze prowadziły ciągły ostrzał wycofujących się Rosjan, powodując duże straty.
Bitwa zakończyła się zwycięstwem sił powstańczych. 40 rosyjskich żołnierzy zginęło, a 60 było rannych. Powstańcy zdobyli dużą ilość uzbrojenia. Straty powstańców wynosiły 2 zabitych i 4 rannych.