Bitwa pod Humaniem – bitwa pomiędzy Armią Czerwoną, a jednostkami niemieckiej Grupy Armii "Południe" mająca miejsce podczas operacji Barbarossa. Bitwa trwała od 15 lipca do 8 sierpnia 1941.
Siły stron[]
ZSRR[]
- 6. Armia gen. Iwana Muzyczenki
- 37. Korpus Strzelecki gen. Siemiona Zybina
- 49. Korpus Strzelecki gen. Stepana Powietkina
- 16. Korpus Zmechanizowany gen. Aleksandra Sokołowa
- 12. Armia gen. Pawła Poniedielina
- 8. Korpus Strzelecki gen. Michaiła Snegowa
- 13. Korpus Strzelecki gen. Nikołaja Kiriłłowa
- 24. Korpus Zmechanizowany gen. Władimira Czistjakowa
- 26. Armia gen. Fiodora Kostienki
- 6. Korpus Strzelecki gen. Iwana Aleksiejewa
- 64. Korpus Strzelecki gen. Zinowija Rogoznyja
- 5. Korpus Kawalerii gen. Ignacego Karpezo
- 18. Armia gen. Andrieja Smirnowa
- 17. Korpus Strzelecki gen. Iwana Gałanina
- 55. Korpus Strzelecki gen. Konstantina Korotiejewa
- 18. Korpus Zmechanizowany gen. Piotra Wołocha
- 2. Korpus Zmechanizowany gen. Jurija Nowosielskiego
Niemcy[]
- Grupa Armii Południe feldmarszałka Gerda von Rundstedta
- 6. Armia gen. Waltera von Reichenau'a
- XVII Korpus Armijny gen. Wernera Kienitza
- XXIX Korpus Armijny gen. Hansa von Obstfeldera
- LV Korpus Armijny gen. Erwina Vierowa
- LI Korpus Armijny gen. Hansa Wolfganga Reinharda
- 1. Grupa Pancerna gen. Ewalda von Kleista
- III Korpus Armijny gen. Eberharda von Mackensena
- XIV Korpus Armijny gen. Gustava Antona von Wietersheima
- XXXXVIII Korpus Armijny gen. Wernera Kempfa
- 17. Armia gen. Carla-Heinricha von Stülpnagela
- XXXXIV Korpus Armijny gen. Friedricha Kocha
- XXXXIX Korpus Górski gen. Ludwiga Küblera
- LII Korpus Armijny gen. Kurta von Briesena
- Kampfgruppe Schwedler
- Węgierski Korpus Zmechanizowany gen. Béli Miklósa
- 6. Armia gen. Waltera von Reichenau'a
Przebieg[]
Prolog[]
Grupa Armii Południe dowodzona przez Gerda von Rundstedta miała za zadanie zdobycie Równego, Winnicy i Lwowa. Cele szybko zostały osiągnięte, a niemieckie wojska parły na przód. Budionny postanowił kontratakować i rozbić zmęczone jednostki Wehrmachtu.
Bitwa[]
Budionny został mianowany dowódcą Frontów Południowo-Zachodniego i Południowego. Już na samym początku jego dowodzenia Grupa Armii Południe uderzyła na wojska Armii Czerwonej. Wojska Carla-Heinricha von Stülpnagela uderzały na Humań, a jednostki Eugena Rittera von Schoberta walczyły na południu, w okolicach granicy z Rumunii. Stawka mylnie przypuszczała, że Niemcy będą nacierali na Donbas i zbagatelizowali ryzyko okrążenia ich jednostek. Siły Armii Czerwonej wyznaczono do obrony rzeki Dniepru, a w tym czasie inna część wojsk sowieckich była okrążana przez Wehrmacht. 2 Sierpnia okrążenie zostało zamknięte, a wzmocnili je Węgrzy. Do niewoli dostało się 103 000 żołnierzy rosyjskich, w tym wielu oficerów.
Bitwa zakończyła się 8 sierpnia.
Skutki[]
W niewoli niemieckiej znalazło się wielu żołnierzy Armii Czerwonej. Polegli generałowie Władimir Czistjakow i Siemion Zybin. Do niewoli wpadli m.in: generałowie Siergiej Ogurcow, Iwan Muzyczenko, Pawieł Poniedielin, Nikołaj Kiriłłow i Aleksandr Sokołow. Według rozkazu Hitlera część piechoty Wehrmachtu została wyznaczona do zdobycia Krymu, co spowodowało krótką przerwę w walkach. Dzięki temu Stawce udało się uzupełnić straty w ludziach i uporządkować linie obrony.