Bitwa pod Korytnicą, zwana również bitwą pod Korytnicami – bitwa powstania styczniowego stoczona 28 lipca 1863 roku w województwie wołyńskim. Starcie zakończyło się klęską powstańczego oddziału Leszka Wiśniowskiego.
Przebieg[]
27 lipca 1863 roku 193 powstańców pod dowództwem Leszka Wiśniowskiego, przekroczyło granicę austriacko-rosyjską i udało się ku lasom poleskim. W okolicach Korytnicy, wpadli na zwiad rosyjskich huzarów, który szybko się wycofał. Oddział udał się dalej drogą ku lasom szelwowskim, a następnie zatrzymał się, by przepakować się z wozów na juki. Wtedy powstańcy zostali zaatakowani przez Kozaków i dragonów. Wiśniowski rozsypał półtorej plutonu strzelców w tyraliery i kontynuował rozładunek amunicji. Wkrótce na miejsce dotarły rosyjska piechota, a prawe skrzydło powstańcze zaczęło się cofać. Rosjanie zdobyli juki z amunicją, a Wiśniowski dał rozkaz do odwrotu. Doszło do paniki. Sytuację udało się opanować dopiero w środku lasu, ale wtedy Rosjanie uderzyli od Drużkopola. Powstańcy ponownie ruszyli do odwrotu. Borkowski próbował uderzyć na Rosjan, ale atak się nie powiódł. Wiśniowski cofnął się do lasu, po resztę oddziału, ale został ranny i wpadł do niewoli. Na krańcu lasu zbierali się powstańcy, którymi przewodzili bracia Cieszkowscy. Nieprzyjaciel kilkukrotnie uderzał na bagnety, ale bezskutecznie. Około 21:30 Rosjanie dokonali odwrotu, zabierając ze sobą zdobyte furmanki.
Powstańcy wycofali się ku granicy, a w pobliżu Łuczyc doszło do kolejnego starcia z seciną Kozaków i kilkudziesięcioma objeszczykami. 76 powstańców przekroczyło granicę i zostali rozbrojeni przez huzarów austriackich. W bitwie pod Korytnicą, powstańcy stracili 30 zabitych oraz kilkudziesięciu jeńców. Do niewoli dostał się Wiśniowski, a jego adiutant Józef Rulikowski poległ. Część powstańców powróciła do Lwowa. Straty Rosjan nie są znane, ale w potyczce pod Łuczycami wynosiły one 9 zabitych i 2 konie.