Bitwa pod Krzykawką – bitwa powstania styczniowego stoczona 5 maja 1863 roku. Starcie zakończyło się rozbiciem powstańczego oddziału płk. Józefa Miniewskiego.
Przebieg[]
Po pokonaniu małego rosyjskiego oddziału w Podlesiu, oddział płk. Józefa Miniewskiego wyruszył w głąb Królestwa Polskiego. Do oddziału dotarli oficerowie, w tym garibaldczycy. 5 maja 1863 roku oddział zorganizował obóz we wsi Krzykawka w okolicach Olkusza. Powstańcy zajęli dworek i wystawili straże. Przez zmęczenie część wartowników usnęła, a do obozu zbliżyły się siły rosyjskie księcia Aleksandra Szachowskiego. Rosjanie uderzyli na śpiących powstańców, rozbijając oddział. Poległ ugodzony kulą w pierś, dowódca włoskich ochotników pułkownik Francesco Nullo. Część powstańców uciekła w kierunku Czeladzi, ale pod Dąbrową zostali zaatakowani przez Kozaków. Starty były wysokie, ale grupie powstańców udało się przekroczyć granicę.
W bitwie pod Krzykawką poległo kilkudziesięciu powstańców. Około 30 trafiło do niewoli. Poległ dowódca włoskich ochotników i pełniący obowiązki szefa sztabu płk. Francesco Nullo. Jego adiutant Stefano Elia Marchetti został ranny. Kolejny włoski ochotnik Ludwik Caroli trafił do rosyjskiej niewoli. Oddział płk. Miniewskiego został rozbity.