Bitwa pod Mariampolem – starcie podczas powstania listopadowego rozegrane 22 kwietnia 1831 roku.
W momencie wybuchu powstania listopadowego Mariampol znalazł się w strefie walk. Już w grudniu w mieści oraz powiecie utworzono oddział powstańczy pod dowództwem pułkownika Antoniego Puszeta oraz majora Karola Szona. Z Kowna skierowano do Mariampola dwa pułki Armii Rosyjskiej oraz 12 dział. W okolicach miasta zaczęło dochodzić do małych, lokalnych starć, a z biegiem czasu wojska rosyjskie zostały wzmocnione kolejnymi jednostkami.
22 kwietnia 1831 roku powstańcy postanowili przeprowadzić atak na Mariampol. Atak został wyprowadzony z trzech stron, ale siły rosyjskie w mieści liczyły trzy i pół pułku wraz z działami i 256 żołnierzami kozackimi. Powstańcy ponieśli duże straty: zginęło około 300 żołnierzy, a 1170 dostało się do niewoli.
Do niewoli rosyjskiej dostali się także kapitan Józef Szperliński oraz major Karol Szon, oboje zostali wkrótce po tym straceni. Oddziały pułkownika Puszeta zostały zmuszone do wycofania się za Niemen.
Ponad 50 zabitych powstańców zostało pochowanych w Ogrodzie Wapiennym, ponad 100 na cmentarzu parafialnym i 100 na cmentarzu.