Bitwa pod Moskwą – starcie wojsk III Rzeszy z wojskami ZSRR na przedpolach Moskwy, podczas II wojny światowej. Jedna z najważniejszych bitew Operacji Barbarossa trwająca od października 1941 do stycznia 1942.
Przebieg[]
Prolog[]
Zgodnie z zasadami Blitzkriegu, celami Operacji Barbarossa było szybkie uderzenie, wiązanie sił wroga w kotłach oraz wzięcie z marszu większych miast Związku Radzieckiego. III Rzesza do ataku na Moskwę skoncentrowała 77 dywizji.
Bitwa[]
Silne uderzenie Grupy Armii Środek rozbiła znaczące siły radzieckie pod Wiaźmą i Briańskiem. Straty ZSRR liczone były w setkach tysięcy, a wojska Wehrmachtu parły dalej. 26 listopada 1941 roku hitlerowcy dotarli na odległość 30 km od Moskwy. Część sowieckich władz państwowych została już ewakuowana, ale w Kremlu pozostał Józef Stalin i sztab wojskowy. Pod koniec listopada wojska von Bocka były już 20 km od Kremla, ale przez mróz i problemy z zaopatrzeniem uderzenie zwolniło. Tymczasem Armia Czerwona ściągała pod Moskwę jednostki z odległych krańców ZSRR.
5 grudnia nastąpiła kontrofensywa Armii Czerwonej. Na wskutek uderzenia Frontu Kalinińskiego, dowodzonego przez Iwan Koniew, wojska nazistowskie zostały zatrzymane. Jednocześnie zaczął się rosyjski kontratak na całym odcinku frontu.
Skutki[]
Na wskutek niepowodzenia na froncie wschodnim Hitler odwołał ze stanowiska Guderiana i von Brauchitscha. Był to też znak, że Blitzkrieg nie zawsze się sprawdza, a lepiej przygotowana do mrozu Armia Czerwona z czasem nabierała doświadczenia. Hitler wraz ze swoimi generałami opracowywał już kolejny plan ataku.