Bitwa pod Niewieszem – bitwa powstania styczniowego stoczona 23 maja 1863 roku. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił powstańczych Kazimierza Oborskiego.
Przebieg[]
Po połączeniu się oddziałów Kazimierza Oborskiego i Stanisława Szumińskiego dowództwo objął Oborski. Liczące łącznie około 1400 ludzi siły powstańcze wkroczyły z mazowieckiego w kaliskie. 23 maja 1863 roku powstańcy stacjonujący koło Uniejowa zostali zaalarmowani o zbliżających się Rosjanach. Kazimierz Oborski postanowił przyjąć bitwę i wyruszył w kierunku wsi Niewiesz. Przejeżdżały tamtędy siły płk. Aleksandra von Broemsena liczące dwie roty piechoty (400 żołnierzy) i 70 huzarów.
Około godziny 7 rano powstańcy otworzyli ogień do Rosjan. Do ataku ruszyli strzelcy Oborskiego, a Rosjanie wycofali się do wsi, gdzie zabarykadowali się w budynkach. O godzinie 14 powstańcy Karola Włodka dokonali szturmu na wieś. Walki trwały do godziny 22 i nie doszło do żadnego przełomu. W tym samym czasie naczelnik kawalerii powiatu rawskiego spalił most kolejowy na rzece Wolborce oraz uszkodził duty telegraficzne, uniemożliwiając Rosjanom wezwanie posiłków. Po kilku godzinach walki powstańcy dokonali odwrotu. Ranni byli Oborski i Włodek. Straty polskie wynosiły 30 zabitych i około 50 rannych. Straty Rosjan miały być znaczne.
Ciężko ranny Oborski oddał dowództwo nad oddziałem Kajetanowi Słupskiemu, a nowym naczelnikiem wojennym województwa mazowieckiego został Edmund Callier. Kazimierz Oborski na leczenie trafił do Księstwa Poznańskiego.
Ciekawostki[]
- W bitwie brał udział Józef Szumski - ojciec Marii Dąbrowskiej.