Bitwa pod Osową – bitwa powstania styczniowego stoczona 31 grudnia 1863 roku. Stracie zakończyło się zwycięstwem rosyjskim.
Przebieg[]
Połączone oddziały Walerego Wróblewskiego, Aleksandra Krukowieckiego, Józefa Jankowskiego, Bogusława Ejtminowicza i Ponińskiego ruszyły z Bukowej Małej i skierowały się ku Mszanom. Powstańcy następnie zawrócili na Majdan i skręcili na Koszyn. Pod Osową natrafili na siły rosyjskie. Wróblewski rozwinął pluton Szajby i otworzył ogień. Początkowo rosyjscy jeźdźcy trzymali powstańców na dystans, ale po chwili doszło do szarży. Ciężkie walki rozpoczęły się w gąszczach, a siły rosyjskie i polskie uległy zmieszaniu. Powstańcza jazda wobec przeważających sił rosyjskich, rozpoczęła odwrót ku Woli Wereszczyńskiej. Poniński próbował wycofać się ku Bukowej Małej, ale został odcięty. W odważnym ataku utorował sobie drogę. Piechota litewska Bogusława Ejtminowicza wycofała się w kierunku Żylina.
Podczas walk pod Bukową Małą i Osową konnica litewska straciła 12 zabitych i 12 rannych. Oddział ruski Ponińskiego stracił 6 zabitych.