Bitwa pod Piotrkowicami – bitwa powstania styczniowego stoczona 4 lipca 1863 roku. Starcie zakończyło się klęską powstańców dowodzonych przez rotmistrza Ludwika Mycielskiego.
Przebieg[]
3 lipca 1863 roku około 60 jeźdźców pod dowództwem rotmistrza Ludwika Mycielskiego przekroczyło granicę z Królestwem Polskim. Tego samego dnia oddział stoczył zwycięską potyczkę pod Słomnikami i ruszył w głąb kraju. Dzień później oddział dotarł pod Wodzisław. Pod Nawarzycami powstańcy natknęli się na oddział Kozaków będących strażą przednią sił kapitana Nikołaja Dobryszyna, który dysponował 2,5 rotą piechoty Pułku Smoleńskiego. Kozacy wycofali się do Piotrkowic, wciągając powstańców w zasadzkę. Rosyjska piechota ukryta w zbożu otworzyła ogień do powstańców, łamiąc ich szyki. Ranny został dowódca Mycielski. Oddział uległ rozsypce i ścigany przez Rosjan przekroczył granicę austriacką.
Austriacy rozbroili 30 powstańców i zebrali 40 koni. W walce z Rosjanami, siły polskie straciły dwóch zabitych i trzech rannych. Kilku jeźdźcom udało się przebić i wyruszyli w głąb kraju, gdzie dołączyli do innych oddziałów powstańczych.