Bitwa pod Puławami – bitwa powstania listopadowego, stoczona w dniu 2 marca 1831 w okolicach Puław. Starcie zakończyło się zwycięstwem Polaków.
Po bitwie o Olszynkę Grochowską, na froncie zapanował zastój. Polacy stracili pomysły na prowadzenie dalszych walk, a Rosjanie nie mogli sobie pozwolić na uderzenie na Warszawę. Gen. Józef Dwernicki planował przedostać się na Wołyń, by wywołać tam powstanie, ale na jego drodze stało rosyjskie wojsko stacjonujące za Wisłą. 2 marca wojska por. Adama Plewaka, ppor. Apolinarego Nyka i Juliusza Małachowskiego zaatakowały siły rosyjskie w okolicach Puław. W tym czasie po zamarzniętej Wiśle przeprawiała się reszta sił polskich. Czterogodzinna bitwa zakończyła się polskim zwycięstwem i odepchnięciem Rosjan. Rosyjskie straty wynosiły ok. 100 zabitych i kilkadziesiąt koni.
Wieczorem 2 marca cały korpus Dwernickiego był już w Puławach. Liczący sobie 6,5 tys. żołnierzy i 2 dział korpus był zbyt cenny by wysyłać go na Wołyń, ale jednocześnie za słaby na konfrontacje z jednostkami Cypriana Kreutza i Fiodora Rydygiera.