Bitwa pod Różą – bitwa powstania styczniowego stoczona 23 czerwca 1863 roku w województwie podlaskim. Starcie zakończyło się klęską powstańców dowodzonych przez pułkownika Marcina "Lelewela" Borelowskiego.
Przebieg[]
Po nieszczęśliwych starciach pod Korytnicą i Żelechowem, płk. Marcin Borelowski "Lelewel" wycofał się przez Stawy i Żebrak, po drodze niszcząc most na Kostryni. Następnie wycofał się w okolice Róży. 23 czerwca 1863 roku nad ranem, z Kałuszyna wyszły siły generała majora Drejera, liczące 4 roty piechoty, pluton dział, pół szwadronu ułanów i 70 Kozaków. Około godziny 8 rano, rosyjska kawaleria wpadła na powstańców i zmusiła ich do odwrotu. Wkrótce do walki weszła również rosyjska piechota. Najcięższe walki toczyły się o furgony. Powstańczy oddział, cofnął się ponosząc straty i w rozsypce ruszył do lasu.
Lelewel z garstką kawalerii wycofał się za granicę austriacką. Ksiądz Stanisław Brzóska zebrał część oddziału i połączył się z partią Karola Krysińskiego. Rotmistrz Rylski wraz z 18 członkami Żandarmerii Narodowej przeszedł w Lubelskie.
W przegranej bitwie pod Różą, powstańcy stracili kilkudziesięciu zabitych i rannych. Starty rosyjskie nie są znane.