Bitwa pod Rajskiem zwana również bitwą pod Oświęcimiem – niewielkie starcie kampanii wrześniowej stoczone 4 września 1939 roku. Bitwa zakończyła się zwycięstwem strony niemieckiej.
Przebieg[]
Po bitwie pod Pszczyną, mjr. Piotr Ryba dowódca I batalionu 16. Pułku Piechoty ppłk. Rudolfa Matuszka z 6. Dywizji Piechoty gen. Bernarda Monda pozbierał rozbite oddziały z 6. Pułku Artylerii Lekkiej i pojedynczych żołnierzy z 12. Pułku Piechoty ppłk. Mariana Strażyca oraz 20. Pułku Piechoty płk. Kazimierza Brożka. Mjr. Ryba utworzył z nich improwizowaną grupę bojową. Zgodnie z rozkazami dowódcy Armii Kraków gen. Antoniego Szyllinga, grupa wycofała się na wschód. 3 września grupa zatrzymała się pod Międzyrzeczem. W tym czasie jednostki niemieckiej 5. Dywizji Pancernej gen. Heinricha von Vietinghoffa dotarli do przeprawy na Wiśle. Po nadejściu grupy mjr. Ryby rozpoczął się ostrzał artyleryjski, ale polskim żołnierzom udało się przekroczyć rzekę. Na dalszej drodze znajdowało się Rajsko. Mjr. Ryba postanowił przejść przez park przy dworze. Niespodziewanie natrafił na żołnierzy niemieckich, którzy pilnowali ulokowanego tam sztabu 5. Dywizji Pancernej. Doszło do walki, w wyniku której poległo 3 oficerów i 13 szeregowców. Gen. von Vietinghoff był wściekły i zaalarmował pobliskie oddziały, wzywając do pomocy nacierające kolumny. Żołnierze polscy zostali ostatecznie okrążeni, przyparci do rzeki i tylko niewielkiej części z nich, wraz z mjr. Rybą udało się dotrzeć do sił głównych. Część żołnierzy utonęła w rzece, a reszta dostała się do niemieckiej niewoli.
Źródło[]
- Bitwy polskiego września, Apoloniusz Zawilski