Bitwa pod Rutką Korybutową – bitwa powstania styczniowego stoczona 19 stycznia 1864 roku. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił rosyjskich dowodzonych przez Zankisowa.
Przebieg[]
Walery Wróblewski po powrocie ze spotkania z Romualdem Trauguttem rozszerzył swoją działalność na Podlasie i Lubelszczyznę. Jego oddział liczący 40 jeźdźców przekroczył rzekę Wieprz pod Kockiem. 19 stycznia 1864 roku powstańcy poruszali się od Tyśmienicy ku Jedlance. W pobliżu Rutki Korybutowaj siły powstańcze wpadły na secinę Kozaków kubańskich Zankisowa. Początkowo powstańcy wzięli rosyjskiego oficera, za księdza, przez co nie uformowali szyku bojowego. Atak był niespodziewany. Wróblewski znajdujący się na czele jazdy, został zaatakowany przez Kozaków i otrzymał dwa cięcia w głowę i jedno w ramię, a następnie spadł z konia. Powstańcy ruszyli do odwrotu, ponosząc ciężkie straty.
Powstańcy stracili 12 zabitych i nieznaną liczbę rannych. Straty rosyjskie nie są znane. Rosjanie nie rozpoznali Wróblewskiego i zostawili go na pobojowisku. Ukryty przez miejscowego chłopa trafił do dworu w Zawieprzycach, a następnie do Galicji. Po wyleczeniu ran wyjechał do Francji.