Bitwa pod Sędziejowicami – bitwa powstania styczniowego stoczona 26 sierpnia 1863 roku. Starcie zakończyło się zwycięstwem sił polskich generała Edmunda Taczanowskiego.
Przebieg[]
Oddział Bąkowskiego, uciekający przez rosyjskim pościgiem dołączył do sił gen. Edmunda Taczanowskiego. Rankiem 15 sierpnia 1863 roku siły rosyjskie dowodzone przez pułkownika Władimira Klota, pod Sędziejowicami natknęły się na powstańczą kawalerię liczącą około 100 ludzi. Pomimo posiadanych informacji o przebywającym w okolicach oddziale Taczanowskiego, płk. Klot uznał kawalerzystów za osobny oddział. Do walki z nimi wysłał szwadron huzarów grodzieńskich sztabskapitana Aleksandra Grabbego i Kozaków z 44. Pułku Kozaków Dońskich dowodzonych przez porucznika Aleksandra Witmera.
Bitwa rozpoczęła się dzień później, około godziny 9:15, gdy Kozacy w okolicach wsi Kamostek natknęli się na powstańczą pikietę Bąkowskiego. Powstańcy po wymianie ognia wycofali się do Sędziejowic, gdzie znajdował się obóz Taczanowskiego. Początkowo powstańcy bronili się w kościele, ale Taczanowski przeprowadził kontratak. Rosjanie próbowali bronić się w zabudowaniach wioski, ale zostały one podpalone przez powstańców i walka przeniosła się na cmentarz. Wkrótce sztabskapitan Grabbe został ranny w plecy, a dowództwo nad siłami rosyjskimi przejął por. Witmer.
W walce poległa większość Rosjan. Do niewoli dostało się 15 żołnierzy, w tym Grabbe i Witmer. Grabbe był ciężko ranny od kosy, stracił prawą rękę i miał ranę postrzałową. Wzięci do niewoli Rosjanie zostali ulokowani w jednej z wiejskich chat. Dwa dni po bitwie powstańcy opuścili Sędziejowice, zostawiając tam rosyjskich jeńców. Grabbe trafił do szpitala, gdzie zmarł 31 sierpnia. Rosjanie wzmocnili swoje siły i trzy dni później pokonali Taczanowskiego w bitwie pod Kruszyną.