Bitwa pod Słupczą – potyczka powstania styczniowego rozegrana 8 lutego 1863 roku w okolicach Słupczy i zakończona zwycięstwem sił rosyjskich.
Mogiła powstańców poległych podczas bitwy w Słupczy.
Partia powstańcza dowodzona przez Leona Frankowskiego i Antoniego Zdanowicza z Kurowa udała się do Sandomierza, skąd szybko wycofała się goniona przez rosyjskie wojsko. Pod Słupczą doszło do bitwy, podczas której dwie kompanie piechoty i pół sotni kozaków rozbiły siły polskie. Raniony został Leon Frankowski. Następnie w Dwikozach Rosjanie rozbili straż tylną powstańców, a reszta oddziału wycofała się ponownie do Sandomierza. Powstańcy zabarykadowali się w Bramie Opatowskiej, gdzie również zostali pokonani.
Kościelne metryki mówią o 28 powstańcach poległych pod Słupczą i 38 poległych pod Dwikozami. Rosyjski historyk Berg straty powstańców oceniał na około 100 zabitych. Polegli powstańcy zostali pochowani w Słupczy i w Górach Wysokich.
Ukrywający się w Sandomierzu Leon Frankowski został ujęty przez Rosjan i skazany na śmierć przez powieszenie.