Bitwa pod Skoszewami – bitwa powstania styczniowego stoczona 25 września 1863 roku. Starcie zakończyło się klęską sił powstańczych dowodzonych przez Adama Andrzeja Zielińskiego.
Przebieg[]
Po przekroczeniu Pilicy Adam Andrzej Zieliński wraz z Orłowskim i Bronisławskim ruszyli do Inowłodza. Ze względu na siły rosyjskie przebywające w okolicy, zawrócili do Studzianny, a następnie Woli Tarnowskiej. Z powodu braków w amunicji Zieliński rozkazał zakopać broń i rozpuścić piechotę. Na czele jazdy ruszył w powiat brzeziński. 25 września nad ranem powstańcy zostali zaatakowani pod Gałkowem i wycofali się do Skoszew, gdzie rozłożyli obóz. Odpoczywający powstańcy zostali zaatakowani przez awangardę Zankisowa złożoną z 100 Kozaków kubańskich i 40 Kozaków dońskich. Wkrótce do walki dołączyła rosyjska piechota, która otworzyła ogień tyralierski do polskiej jazdy. Powstańcy tracąc 3 zabitych i 2 rannych wycofali się do Dobieszkowa. Zieliński próbował stawiać opór o okolicach młyna w Dobieszkowie, ale Rosjanie mieli przewagę liczebną. Powstańcy w nieładzie cofnęli się do Strykowa, gdzie powstrzymali rosyjski pościg. Rosjanie wycofali się do Byszew, gdzie przybyło kolejne 5 rot piechoty i 400 jazdy. Powstańcy ruszyli ku Sobocie.
W bitwie obie strony poniosły spore straty, Powstańcy stracili minimum 19 zabitych i 13 rannych, a część oddziału poszła w rozsypkę. Po stronie rosyjskiej ranny miał zostać Mahomet Girej, a odbici zostali porucznik Lysandr i felczer Łatynser, który opatrywał rannych powstańców i bronił ich przed linczem.