Bitwa pod Sobolewem – bitwa powstania styczniowego stoczona 24 maja 1863 roku. Bitwa zakończyła się klęską powstańców dowodzonych przez Zygmunta Koskowskiego i Karola Krysińskiego.
Przebieg[]
W maju 1863 roku w lubartowskim organizował swój oddział Zygmunt Koskowski, były oficer rosyjski. W okolicy Michowa dołączył do niego Karol Krysiński z 400 ludźmi. Łącznie siły powstańcze liczyły około 700 ludzi. Przeciwko nim z Michowa wyruszył pułkownik Ćwieciński na czele 4 rot piechoty, seciny Kozaków i 4 dział. Na wieść o zbliżaniu się Rosjan, 23 maja mjr. Koskowski zajął pozycje na drodze Majdan-Sobolew. Dzień później, nad ranem, oddział Krysińskiego dotarł do wsi Sobolew. O godzinie 9 rano pikiety Koskowskiego zaalarmowały powstańców o zbliżających się siłach rosyjskich. Koskowski zdając sobie sprawę ze słabości swoich sił, rozpoczął odwrót do Sobolewa, wprowadzając Rosjan prosto pod ogień strzelców Krysińskiego. Powstańcy otworzyli ogień do rosyjskich żołnierzy, zmuszając ich do cofnięcia. Kosynierzy zaniechali ataku na cofających się Rosjan, przez co nie udało się rozbić sił rosyjskich. Rosjanie wytoczyli działa i otworzyli ogień kartaczowy. Strzelcy Krysińskiego ponieśli spore straty i dokonali odwrotu. Walka trwała do godziny 16.
Straty polskie wynosiły 57 zabitych i 12 rannych. Część rannych powstańców była dobijana przez rosyjskich żołnierzy. Rosjanie mieli stracić około 100 ludzi, w tym 4 oficerów, ale szacunki te wydają się być zawyżone. Jakiś czas później oddział Koskowskiego dołączył do oddziału Marcina Borelowskiego.