Bitwa pod Studzianną – bitwa powstania styczniowego stoczona 10 lutego 1863 roku. Starcie zakończyło się zwycięstwem oddziału Antoniego Jeziorańskiego.
Przebieg[]
Po zwycięskiej bitwie pod Rawą, oddział Antoniego Jeziorańskiego dotarł do powiatu opoczyńskiego. 10 lutego powstańcy założyli obóz w Studziannie w klasztorze ojców filipinów. Reorganizowano siły, które liczyły 466 strzelców, 197 kawalerzystów, 885 kosynierów i 3 armaty odlane w fabryce Evansa w Drzewicy. Przybywali nowi ochotnicy, a oddział się powiększał.
W tym samym czasie, w okolicy działała rosyjska połączona kolumna mjr. Dońca-Chmielnickiego i Zwierowa. Kozacy wpadli na siły powstańcze w Studziannie. Wkrótce wieś otoczyli żołnierze rosyjscy i otworzyli ogień. Do ataku ruszyła powstańcza kawaleria. Szarża polskiej jazdy, odepchnęła Rosjan, którzy wycofali się do Tomaszowa Mazowieckiego. Wkrótce doszło do kolejnego rosyjskiego ataku, który również został powstrzymany.
Po bitwie[]
Mimo zwycięstwa w bitwie, oddział Jeziorańskiego opuścił Studziannę. Straty obu stron były niewielkie, Rosjanie mieli dwóch rannych. Antoni Jeziorański, nie chciał czekać na przybycie silniejszych oddziałów rosyjskich i wycofał się w góry świętokrzyskie, gdzie dołączył do sił gen. Mariana Langiewicza.